Մի անգամ ուսուցիչը հարցրեց իր աշակերտներին,-Ինչո՞ւ , երբ մարդիկ վիճում են գոռում են:-Որորվհետև կորցնում են հանգստությունը ,-պատասխանեց մեկը:
-Բայց ինչո՞ւ են գոռում , եթե խոսակիցը գտնվում է այդքան մոտ -հարցրեց ուսուցիչը: Չի՞ կարելի նրա հետ խոսել կամաց, ինչո՞ւ են բղավում ,երբ բարկացած են: Աշակերտներից յուրաքանչյուրը հայտնեց իր կարծիքը , բայց ոչ մեկը չգոհացրեց նրան :
-Երբ մարդիկ դժգոհ են միմյանցից և կռվում են , նրասնց սրտերը հեռանում են իրարից, և որպեսզի ծածկեն այդ հեռավորությունը ստիպված են գոռալ: Ինչքան ուժեղ են նրանք բարկացած լինում այնքան բարձր են գոռում:
-Իսկ ի՞նչ է տեղի ունենում , երբ մարդիկ սիրահարվում են : Նրանք չեն գոռում , հակառակը , նրանք խոսում են շաաատ կամաց:Քանզի նրանց սրտերը գտնվում են շատ մոտ , և նրանց միջև տարածությունը շատ քիչ է: Իսկ երբ սիրահարվում են ավելի ուժեղ , ինչ է տեղի ունենում ,-շարունակեց ուսուցիչը :
-Նրանք չեն խոսում , այլ միայն շշնջում են : Եվ վերջապես նույնիսկ շշնջալը նրանց համար դառնում է ոչ անհրաժեշտ : Նրանք միայն նայում են միմյանց , և ամեն ինչ հասկանում , առանց բառերի :
Եվ այսպես , երբ վիճում եք , թույլ մի տվեք , որ ձեր սրտերը հեռանան միմյանցից , մի’ արտաբերեք այնպիսի բառեր , որոնք ավելի են մեծացնում այդ տարածությունը ձեր միջև:Որովհետև կարող է գալ այնպիսի օր,որ բաժանաման տարածությունը այնքան մեծ լինի , որ դուք չկարողանաք գտենլ ետ դարձի ճամփան :
0 Մեկնաբանություն.:
Отправить комментарий